رابطه ویژگی‌های شخصیتی، نگرانی از تصویر بدنی و ناگویی خلقی با اختلال خوردن دانشجویان پرستاری

مقدمه: اختلال خوردن یکی از عوامل نگران‌کننده سلامت عمومی است که به سرعت رو به افزایش می‌باشد. بنابراین پژوهش حاضر با هدف بررسی رابطه ویژگی‌های شخصیتی، نگرانی از تصویر بدنی و ناگویی خلقی با اختلال خوردن دانشجویان پرستاری انجام شد. روش کار: این پژوهش مقطعی از نوع همبستگی بود. جامعه پژوهش شامل همه دانشجویان پرستاری دانشگاه آزاد اسلامی واحد اهواز در سال تحصیلی 96-1395 بودند که از میان آنان 190 نفر با روش نمونه‌گیری تصادفی ساده انتخاب شدند. همه دانشجویان پرستاری پرسشنامه‌های ویژگی‌های شخصیتی، نگرانی از تصویر بدنی، ناگویی خلقی تورنتو و اختلال خوردن را تکمیل کردند. داده‌ها به کمک نرم‌افزار SPSS-19 و با روش‌های همبستگی پیرسون و رگرسیون چندگانه با مدل همزمان تحلیل شدند. یافته‌ها: یافته‌ها نشان داد روان‌رنجورخویی (226/0 = r)، وظیفه‌شناسی (194/0 = r)، نگرانی از تصویر بدنی (451/0 = r) و ناگویی خلقی (392/0 = r) با اختلال خوردن رابطه مثبت و معنادار و برونگرایی (217/0- = r) و سازگاری (313/0- = r) با اختلال خوردن رابطه منفی و معنادار داشتند (01/0 > P). متغیرهای پیش‌بین یعنی ویژگی‌های شخصیتی، نگرانی از تصویر بدنی و ناگویی خلقی به‌طور معناداری توانستند 9/38 درصد از تغییرات اختلال خوردن دانشجویان پرستاری را پیش‌بینی کنند (389/0 = R2) که در این مدل نگرانی از تصویر بدنی بیشترین نقش را در پیش‌بینی اختلال خوردن دانشجویان پرستاری داشت (550/0 = β). نتیجه گیری: نتایج حاکی از اهمیت ویژگی‌های شخصیتی، نگرانی از تصویر بدنی و ناگویی خلقی در پیش‌بینی اختلال خوردن دانشجویان پرستاری بودند. بنابراین مسئولان و برنامه‌ریزان به نشانه‌های متغیرهای مذکور توجه و بر اساس آنها برنامه‌های مناسبی برای کاهش اختلال خوردن دانشجویان پرستاری طراحی و اجرا کنند.